- Brasil é a selección con máis campionatos do mundo, 5; seguido de Alemaña e Italia con 4.
- España conta cun mundial o de 2010 e tan só 8 seleccións do mundo teñen al menos 1 mundial no seu palmarés
O Campionato Mundial de Fútbol da FIFA é o principal torneo internacional oficial de fútbol masculino a nivel de seleccións nacionais no mundo. Devandito evento deportivo realizouse en 21 ocasións ata a data, un longo percorrido desde aquel 1930 en Uruguai ata a última ocasión en 2018 en Rusia, na que só oito seleccions foron capaces de alzarse coa copa.
Se o fútbol naceu en Inglaterra, o maior torneo da historia celebrouse por primeira vez en 1930 en Uruguai. Sen clasificación previa (por primeira e última vez na historia dos Mundiais), trece selecciones divididas en catro grupos xogaron o torneo nunha volta. Despois da eliminatoria quedaron os catro mellores equipos: Arxentina, Iugoslavia, Uruguai e EE. UU.
A final, celebrada o 30 de xullo de 1930 entre Uruguai e Arxentina, pasou á historia pola presenza de máis de 90.000 afeccionados. O xogo terminou 4-2 a favor dos anfitrións do Mundial, no que un dos heroes foi Héctor Castro, o único xogador con discapacidade na historia en marcar un gol na final dun Mundial.
As dúas edicións posteriores estiveron dominadas por Italia. Primeiramente, foi a organizadora do Mundial de 1934, no que Mussolini foi un precursor no uso do deporte ao servizo dun réxime (demostrar o poder do fascismo cunha vitoria de Italia). Para iso, nacionalizáronse xogadores como Raimundo Orsi e Luís Monti que subiron o nivel da ‘Azzurra’. Desta forma, e tras derrotar a España cun partido de desempate (non había penaltis), Italia chegou á final onde se enfrontou a Checoslovaquia. Tras unha serie de erros arbitrais, Angelo Schiavio anotou o gol do triunfo italiano durante a prórroga, que coroou a Italia como campioa do mundo.
Catro anos máis tarde, en 1938, a aparición de diversas guerras propiciou a ausencia de seleccións como España, Austria ou Xapón. No devandito campionato, Brasil e Polonia ofreceron un dos mellores partidos da historia, no que os suramericanos acabarían gañando na prórroga por 6-5, con catro goles de Leónidas. Aínda así, Italia venceu aos brasileiros en semifinais e a Hungría na final (4-2), para proclamarse o primeiro bicampión do torneo.
MARACANAZO E MILAGRE DE BERNA
As guerras paralizaron o mundo e tiveron que pasar doce anos para que Brasil organizase o cuarto mundial da historia, no que só 13 seleccións participarían. Inglaterra estreouse nesta competición, aínda que tras a primeira rolda, só quedaron Brasil, España, Suecia e Uruguai. Finalmente, a final enfrontou á anfitrioa, que era a favorita e tiña todo ao seu favor, contra Uruguai. Pero deuse unha das maiores sorpresas da historia coñecida como o ‘Maracanazo’, na que Brasil caeu derrotada na súa casa por 1-2 e Uruguai converteuse na segunda bicampioa mundial.
Aínda que pasasen outros catro anos, en 1954 a ‘canariña’ volvería caer derrotada #ante o ‘Equipo de Ouro’, alcume que recibiu Hungría, nun encontro coñecido pola súa excesiva violencia. O combinado liderado por Ferenc Puskas chegou con solvencia á final, onde se topou con Alemaña Federal, que non dubidou en aproveitarse das molestias da estrela húngara para terminar dándolle a volta ao encontro e vencer por 3-2. Este encontro, coñecido como o ‘Milagre de Berna’, considérase como un dos feitos que marcaron o fin do período de posguerra de Alemaña e a súa renacer. Proba diso é a película sobre o partido, titulada O milagre alemán.
JOGO BONITO
O ginga, orixe do ‘ jogo bonito’, considerábase en 1958 un fútbol de espectáculo condenado ao fracaso, entretido pero sen disciplina, pero a chegada dun adolescente de 17 anos cambiou o seu devir. Edson Arantes do Nascimiento, coñecido como Pele, xunto a outras estrelas como Vavá e Garrincha levaron de novo a Brasil a unha final dun Mundial, na que esperaba Suecia. Por primeira vez na súa historia alzáronse coa ‘Jules Rimet’, despois de arroiar por 5-2 aos anfitrións.
O de Chile 62’ foi o primeiro torneo no que se aplicou a regra da diferenza de goles en caso de empate nos partidos de primeira rolda, o que se traduciu en defensas pechadas, poucos tantos, e moitos lesionados. A pesar de perder a Pele, debido a unha lesión, Brasil volveu brillar no certame e sumou o seu segundo título, igualando a Italia e Uruguai, grazas a xogadores como Garrincha, a gran estrela deste campionato.
Despois de dous títulos consecutivos, Brasil caeu derrotada as primeiras de cambio en 1966, ao perder en violentos partidos contra Hungría e Portugal. Ante este feito, Inglaterra, anfitrioa do torneo, liderada por Bobby Moore faríase coa coroa mundial.
A pesar do fracaso de 1966, a ‘ canariña’ chegou a México disposta a gañar o Mundial de 1970, considerado por moitos o mellor Mundial da historia. A mítica parada de Gordon Banks e a actuación dos ‘cinco deces’, conformados por Jairzinho, Tostao, Rivelino, Gerson e Pele, cegaron a todo o planeta levando a Brasil invicta á final. O seu rival foi Italia, que en semifinais derrotou a Alemaña Federal no coñecido ‘Partido do Século’, que acabou na prórroga 4-3 a favor da ‘ Azzurra’. Pero a maxia dos brasileiros foi imparable e Brasil fíxose co trofeo ‘Jules Rimet’ en propiedade (quen gañaba tres veces o torneo quedaba coa copa).
FUTBOL MODERNO
Coa entrada dos anos 70, o fútbol empezouse a globalizar, grazas ao desenvolvemento dos satélites, e apostouse por un cambio notorio no estilo de xogo. Un fútbol máis vistoso, máis veloz, no que a importancia táctica aumentou a niveis inexplorados neses tempos. Dezaseis anos nos que catro selecciones foron as claras dominadoras da Copa do Mundo: Alemaña, Holanda, Italia e Arxentina.
No Mundial de 1974, a Holanda de Cruyff e Neskens foron o maior reflexo da nova época futbolística. Aínda así, non foron capaces de derrotar á sempre guerreira Alemaña Federal de Beckenbauer, que volvía levantar o trofeo vinte anos máis tarde.
Do mesmo xeito que no 74’, en 1978, a laranxa mecánica viuse superada de novo polo anfitrión. Arxentina logrou o seu primeiro título mundial en Buenos Aires ao derrotar na final por 3-1 ao fútbol total holandés.
As seguintes dúas edicións deron lugar ao esplendor de dous futbolistas. Primeiro, en 1982, o Mundial organizado en España sería o escenario perfecto para que Italia alzásese co seu terceiro título grazas á actuación de Paolo Rossi que, a pesar de levar dous anos sen xogar por sanción, sería o puntal da ‘ Azzura’. Aínda así, a maior actuación dun xogador vista en toda a historia deuse en 1986 en México. Diego Armando Maradona alcanzou o culmen da súa carreira e foi protagonista en xogadas tan recoñecidas como ‘a man de Deus’ ou o ‘Gol do Século’, desde medio campo #ante Inglaterra, para dar a Arxentina o segundo campionato mundial derrotando a Alemaña na final.
Tras encadear dúas derrotas consecutivas na final, Alemaña non desaproveitou a súa terceira oportunidade e en 1990, liderada por Lothar Matthäus, que gañaría o Balón de Ouro ese mesmo ano, obtivo o desquite e conseguiu o seu terceiro Mundial ao derrotar a Arxentina por 1-0 na final. Desta forma pechouse un Mundial decepcionante, con demasiado fútbol defensivo e moitos partidos que se decidiron desde o punto de castigo.
E mira por onde, o ciclo dominador destas catro selecciones terminou da mesma forma que empezou despois do Mundial do 70. E é que Brasil, despois de pasar por unha etapa de reconstrución, volveu cun equipazo á final para vencer a Italia nos penaltis, cousa inédita ata ese momento, e volver de novo todo o máis alto da esfera futbolística.
Como peche do século XX, Francia organizou o Mundial de 1998 no que Brasil era a clara favorita e chegou á final sen problema algún. Doutra banda, a anfitrioa fixo un torneo bastante irregular, pero cando foi a hora da final pasou por encima da ‘ canariña’ e levantou por primeira vez na súa historia a Copa do Mundo.
EXPANSIÓN DEFINITIVA
Coa entrada no novo século e a continua globalización celebrouse por primeira vez en 2002 un Mundial en terras asiáticas. Devandito campionato será lembrado polos erros arbitrais debido a subornos, como despois demostraríase, e pola facilidade na que os brasileiros liderados por Ronaldo e Ronaldinho gañaron o seu quinto e último mundial para un equipo suramericano ata a data.
O Mundial de 2006 en Alemaña serviu para demostrar que nalgunhas ocasións un equipo ben organizado pode superar a certas individualidades. E é que Italia sumou o seu cuarto título mundial ao derrotar a Francia na final que sempre será lembrada polo cabezazo de Zidane. Unha ‘ Azzurra’ na que vinte e un dos vinte e tres convocados chegaron a saltar ao terreo de xogo, e dez deles atoparon o camiño da rede neste certame.
Outro fito da globalización foi a celebración da Copa do Mundo de 2010 en Sudáfrica, lugar que sempre estará nos corazóns dos españois. Un Mundial que non destacou nin por ser vistoso nin pola cantidade de goles, pero que por primeira vez pasamos a barreira dos cuartos de final. A efectividade de David Villa e o cabezazo de Puyol colocáronnos na final, na que unha gran actuación de Casillas e o gol de Iniesta no minuto 116 deu a España o seu primeiro Mundial da historia.
Pero como todo, o bon non dura para sempre. En 2014 os españois non lograron pasar da fase de grupos ao caer derrotados ante Holanda e Chile. O caso de Alemaña fun moi distinto, xa que conseguiu dous premios nun mesmo campionato. Primeiro, o dianteiro Klose conseguiu ser o máximo goleador da historia dos mundiais con 16 goles, superando a Ronaldo co seu gol en semifinais ante Brasil. Ademais, os xermanos alzáronse co seu cuarto mundial, igualando a Italia, cun gol na prórroga que acabou coas posibilidades dunha Arxentina liderada por Leo Messi.
Finalmente, no último Mundial que se disputou ata a data, Francia repetiu o fito logrado vinte anos antes, en 1998, e proclamouse bicampioa do mundo sen ser unha das favoritas na previa do campionato. A clase de Pogba en mediocampo, xunto a Griezmann e Mbappe no seu mellor momento fixeron posible a vitoria de ‘lle Blue’ nunha Copa do Mundo, na que España volveu ser unha decepción ao non pasar de oitavos de final.
O próximo Mundial será a vixésima segunda edición da Copa do Mundo e, se a Covid-19 permíteo, Catar englobará desde o 21 de novembro ao 18 de decembro de 2022 o principal campionato futbolístico a nivel de seleccións do mundo.
Hai unha boa estrutura e un bo fío no texto. Porén hai algúns erros que habería que revisar de cara a proxectos futuros. En primeiro lugar estaría o idioma do texto, que non coincide co idioma das pezas de infografía e visualización. Esa é unha situación que non debe repetirse, porque traslada unha sensación de certo abandono (como cando unha publicación emprega tradutores automáticos e hai erros graves que se acaban facendo virais). É de vital importancia que non se repitan este tipo de situacións, pois a audiencia sempre se decata delas.
En canto aos materiais de visualización, no primeiro mapa perde sentido a lenda de cor no momento en que temos unha ventá emerxente na que xa se nos…